200 MylsSolo 2019

Woensdag 2 oktober 7u30, start 200 myls, Lelystad

Twee oktober was het eindelijk zover! De start van de 200 myls solo. Ik wil al een tijd graag deelnemen aan de single handed wedstrijd van 200 myls over het IJsselmeer, Wadden en Noordzee. Dit jaar is het er eindelijk van gekomen. Het hele jaar heeft in het teken gestaan van het wedstrijd klaar maken van de boot. Er is geïnvesteerd in 2 spinnakers, barberhaulers, keerblokken, en al het lopend wand om een spinnaker te kunnen hijsen en trimmen. Daarnaast zijn alle veiligheidsaspecten geupgrade: 2kg poederbussen, blusdeken, houtenklossen, gereedschap om de mast in nood los te kunnen knippen, een stormfok etc. Aan alle ORC eisen is voldaan. Het kost wat, maar dan heb je ook wat!

De weersvoorspellingen beloofden dat de wedstrijd nat, koud en heel winderig zou worden. Dankzij het cluster aan lagedrukgebieden dat de hele week overtrok, met als hoogtepunt Lorenzo op vrijdag, is die belofte volledig ingelost....

200 Myls Baan 4

De eerste dag, woensdag, was een dag vol extremen. Van een lekker zonnetje bij strak blauwe lucht en 9 knopen wind, naar felle buien met harde regen en windvlagen van dik over de 30 knopen. De buien bevatten ook stevige windschiftingen. Het was zaak deze buien goed te lezen en daar gebruik van te maken. Een goed voorbeeld hiervan is het aanzeilen van de KG18 in het 2e rak. Door de windschifting is de KG18 opeens bezeilbaar.

De track van de Only Fools Rush In.

De start

Het eerste rak was prachtig. Begon met rif 1 gestoken, maar na een half rak richting de KG18 kon dit rif eruit. Doordat het weer volledig was opgeklaard heb ik op het reach rak naar de EA1 de spinnaker gezet. Hiervan kreeg ik bij de EA1 nogal spijt.

Starten met een zonnetje op het water

Ronden van de KG18 met in de achtergrond de Zeilblij

Onderweg naar de EA1

Onderweg naar de EA1 begonnen er weer buien aan de horizon te verschijnen en trok de wind aan. De boot liep prachtig maar het binnenhalen van de spinnaker werd lastig. Bij het droppen van de spi kwam er een stevige windvlaag waardoor de autopilot het niet meer hield en de boot sterk oploefde. De spinnaker ving weer wind en zowel de loefschoot als de spival liepen vast. Feest dus. Schip ging overstag, spi in de mast, schip op de hand teruggestuurd en na veel moeite spi verder laten zakken, vrij van de boot.
Echter lag de spi toen achter de boot, als een waterzak voortgetrokken. In je eentje een waterzak van 50m2 naar binnentrekken is niet te doen. Net voordat ik de loefschoot helemaal los ging gooien, ving de de spinnakker wind en liep het grootste deel van het water uit de spinnaker. Ik kon de spi vervolgens via de spiegel relatief eenvoudig de kuip in hijsen. Snel de EA1 gerond en en koers gezet naar Sport H, met brandende spieren en hartslag 200.. Waar is de zuurstoftank als je hem nodig hebt..?

Feest op het water

Van EA1 naar Sport H ging als een speer. Constant tegen de 7 knopen aan. Ik twijfelde nog of een 1e rif een goed idee was. Het grootzeil heeft zijn beste tijd gehad en is nogal uitgezeild. Bij een stevige bries waait het zeil uit zijn lijken en veroorzaakt daarmee overbodige roerdruk en drag en kost dus snelheid. Na het ronden van de Sport H, was het rak voor de wind naar Sport I. Ik koos ervoor om even pauze te houden; koffie te drinken en een broodje te eten.

Even rusten voor het lange kruisrak van Sport I naar Enkhuizen. Bovendien vertrouwde ik de lucht niet. Achteraf erg blij met deze keuze. Onderweg naar Sport I zag ik in de verte een witgrijze gloed verschijnen en alle boten met spinnakers en gennakers zag ik vervolgens één voor één genadeloos uit het roer lopen. Op dat moment zijn meerdere zeilen gesneuveld.. Ik heb vervolgens zo snel mogelijk een half rif gezet en voordat ik klaar was kwam de wind al opzetten. Hangend aan het roer was de windvlaag zo heftig dat de boot toch uit het roer liep.

Storm

Na een paar minuten was de bui weer overgetrokken en kon boei Sport I gerond worden. De wind was weer aangetrokken en het 1e rif kwam goed van pas. De koers naar de KG18 was net bezeild. In de verte zag ik schepen andere koersen varen, platslaan, uit het roer lopen en snel een 2e rif zetten. Dus ik wist dat er 'shit' aan zat te komen.

Doordat de meeste buien nogal van korte duur waren besloot ik met 1e rif verder te varen en de bui vervolgens uit te zingen. Toen ik vlakbij de EA2 was begon het feest. Er stond van het ene op het andere moment opeens 30+ knopen wind over het dek, water tot aan de ramen en een klapperend grootzeil om zoveel mogelijk druk te lozen. Met 2 grote knallen ging er vervolgens vanalles mis.

Eerst knalde het 1e rif eruit..

Vervolgens brak er een harpje van de genuaval.

Ondertussen kwam het veld voorbij geraasd..

Pas na 45 minuten lukte het om met de spival de HA weer te hijsen (ongeveer).

eindelijke HA erop en 2e rif in grootzeil. Er kon weer vaart gemaakt worden

Eerst knalde het blok van de giek dat het 1e rif fixeert en nog voordat ik het 2e rif kon zetten kwam met een grote knal de fok naar beneden. Het harpje aan de bovenste wartel brak.. mijn weg vervolgt op het grootzeil, dat door het geïmproviseerde 1e rif er als een vaatdoek opstond, Na 45 minuten ging de wind iets liggen en kon ik na 3 pogingen de HA met de spival hijsen. Pas toen kon ik het 2e rif zetten en kon ik weer met normale snelheid naar Enkhuizen varen. Helaas was toen al een een behoorlijk deel van de vloot me voorbij gevaren.

Reparaties

In Enkhuizen ging het passeren van de sluis vervolgens soepel en even na half 5 voer ik de Compagniehaven in. Snel aangelegd en nog net op tijd bij Joosten Watersport naar binnen gerend om nieuwe harpjes te scoren. Gelukkig was ik niet de enige 200myls zeiler in de Compagniehaven. Ik vond 2 man bereid om me in de mast te hijsen. Met knikkende knieën, de mast stevig knuffelend werd ik omhoog gehesen en mee terug kwam de genuaval. Vervolgens was het 2 minuten werk om het harpje te vervangen en de HA weer te hijsen. Klus 1 gedaan.

Tijdens het zeilen was het me al opgevallen dat er water en olie of diesel door zich door de boot verspreide. Dat viel me op doordat de boot van binnen spekglad geworden was. Toen ik, tussen de buien, snel naar binnen vloog om wat te eten en drinken te pakken gleed ik bijna tot aan de punt van de boot door... Het was echt overal te terecht gekomen. Onder de banken, onder de vloer en tegelijkertijd was het in alles getrokken wat het tegenkwam. Eten, zeilen, touwen en niet in het minst mijn kleding... Na een lekker rondje vloeken aan het werk gegaan en in een klein uur de ergste troep opgeruimd, schoongemaakt en vervolgens droog. Klus 2 ook geklaard. 

Eindelijk kon ik met de andere mannen genieten van een goede maaltijd in de Mastenbar. Dit was een prima avond om alle sterke verhalen van de dag en de plannen voor komende dagen te bespreken.

De aftocht naar Lemmer

Doordat de vorige dag de tocht iets eerder geëindigd was, was het belangrijk de volgende dag een lange dag te varen. De voorspellingen waren ideaal: een droge en zonnige dag gecombineerd met een windje 3/4 uit het Noordwesten. Dus om 6u30 voeren mijn buurman en ik uit richting de KG boei om daar het eerste rak naar de SB40 boei, bij Lemmer, te zeilen.

Omdat ik zeker wilde zijn dat de lekkage over was keek ik onder de motor of het daar nu droog gebleven is tijdens het motoren naar de KG. Tot mijn diepe chagarijn stond daar weer een kleine liter diesel onder de motor. Terwijl de boot op de automaat stond, het schip zichzelf zeilde en ik elke paar minuten naar buiten ging om de omgeving te scannen, de stinkboel wederom schoongemaakt en gezocht naar de lekkage. In de schemering en met behulp van een paar stevige lampen was de boosdoener snel gevonden. De brandstoffilter lekte als een paar dagen niet gemolken melkkoe. En als ik de motor startte spoot de diesel in de rondte. Dit was duidelijk, zo doorvaren is geen optie.

Het aandraaien van de ring lost het probleem helaas niet op. En ik vermoed zelfs dat de schroefdraad kapot is. Ik bel de jachtservice Zuiderbaan en een vriendelijke Fries vertelt me dat ze me graag verder helpen. Ik zeil de boot tot aan de steiger en wordt daar opgevangen door een monteur. Hij bekijkt direct de brandstoffilter en mijn vermoeden blijkt correct. De schroefdraad is inderdaad kapot.

Het vervelende nieuws is dat deze niet op de plank ligt. Het goede nieuws: om 8u s ochtends de volgende dag kan ie geplaatst worden. Ik kies ervoor om te blijven liggen en te wachten tot 8u. Het risico is aanwezig dat ik dan langer dan 24u gerust heb, maar dat risico neem ik. De rest van de dag beslaat uit dutjes, een ijsje eten en nog meer diesel resten opruimen..

De boosdoener

Naar huis

De volgende dag om 8u15 staat de monteur naast de boot met een nieuwe dieselfilter in de hand. Na 15 minuten knutselen zit de nieuwe filter erin en is alles netjes aangesloten. Ik neem afscheid van de heren en vervolg mijn weg vol gas. Helaas kom ik 10 minuten te laat aan bij de SB40 en zit voor mij de 200 myls er voor dit jaar op.

Hoewel ik stevig baal van het vroegtijdig afhaken, waren het een paar mooie dagen. Het is zaak om steeds een oplossing te vinden en door te zetten. En het aangename is dat iedereen die aan deze wedstrijd meedoet soortgelijke tegenslagen en uitdagingen tegenkomt. En dat verbroederd. Volgend jaar ben ik er weer bij! En met een vers setje zeilen en een goede ervaring rijker. 

Ik vervolg mijn weg richting Ketelhaven. Het was die dag 9 graden, windkracht 5 en met constante regen. Bibberend achter de buiskap naar huis gezeild. Daar de spullen opgeruimd, met dasty nogmaals de boot schoongemaakt en alle netjes te drogen opgehangen in de boot. Klaar voor een nieuwe tocht!

nat.